روزگار غریبی است ! دنیا از آن غریب تر !

این چه دنیایی است که دختر رسول خدا را در خویش تاب نمی آورد ؟

این چه روزگاری است که "راز آفرینش زن " را در خود تحمل نمی کند ؟

این چه عالمی است که دردانه خدا را از خویش می راند ؟

روزگار غریبی است ! دنیا از آن غریب تر !

آنجا جای تو نیست ، دنیا هرگز جای تو نبوده است . بیا دخترم ، بیا ، تو از آغاز هم دنیایی نبودی .

                       تو از بهشت آمده بودی ، تو از بهشت امده بودی ...

دخترم ! -جان پدرت به فدایت - که همه مقدمات ولادت تو قدم به قدم از بهشت تکوین می یافت

این را بگویم که تو اولین کسی هستی که به بهشت وارد می شوی ...

تویی که بهشت را برای بهشتیان افتتاح می کنی ...

این را اکنون که تو مهیای خروج از این دنیای بی وفا می شوی نمی گویم ،

این را اکنون که تو اسما را صدا می کنی که بیاید و رخت های مرگ را برایت مهیا کند نمی گویم ...

این را اکنون که تو وضوی وفات می گیری نمی گویم ...

همیشه گفته ام..

در همه جا گفته ام ...

( که من از فاطمه بوی بهشت را می شنوم )

فاطمه جان بیا ! بیا که سخت در اشتیاق دیدار تو می سوزم ، بیا،

بیا که دنیا جای تو نیست و بهشت بی تو بهشت نیست ...

راستی ! به اسما بگو: آن کافور که از بهشت برایم آمده بود و ثلث آن را خود به هنگام وفات خویش به کار گرفتم

و دو ثلث دیگر ان را برای تو و علی گذاشتم بیاورد .

به آن کافور بهشتی حنوط کن دخترم که ولادت تو بهشتی است و وفات تو نیز بهشتی

سلام بر تو ان روز که زاده شدی ...

سلام بر تو آن دو روز که زیستی ...

سلام بر تو اکنون که می آیی ...

و سلام بر تو آن روز که برانگیخته می شوی ....